Tuesday, January 30, 2024

The Modest Girl!


Shooranaadu Hamlet is a cute little lady with her panoramic beauty, known for her uniqueness. There stay the modest girl, Sharanya and her parents, Mrs.Jyothi and Mr.Sudeep. The word happiness we can attribute to that menage, no doubt. Sudeep is abroad in an offshore place, therfore, his presence at home is frequent; Jyothi is a teacher. She sowed the seeds of all the values and qualities in Sharanya in her childhood.

 

A little detail about Sharanya- she was born to her parents, who obtained the precious child after a wait of ten years with prayers in their spousal life. Prayers like‘Uruli Kamazhththal’( An offering in the temple, in which a traditional large cookware is made upside down for accomplishing wishes) were done by the couple.

 

On completing her twelfth grade Shari alias Sharanya, chose the Engineering Degree Course a bit far. Jyothi had felt her daughter’s absence with much apprehension. But still, she did not permit her tears to see the outside world. Unlike the other college-mates, Sharanya upheld her tradition and wore the village model apparel with makeup nil. She was in love with her studies, which landed her in a multi-national company in Bangalore. Here, the bidding goodbye of the dear daughter broke off the control of the clouds of her anguish, resulting in a heavy rainfall in Amma’s( Mother) eyes.

 

Soon, she recovered from the feel of the vacuum created by her daughter because the latter celebrated frequent phone calls and video calls with her parents. Instagram and WhatsApp messages played their roles well in maintaining their connectivity. Shari’s childhood provided her Amma with opportunities to spin a golden thread of wishful dreams about her daughter’s studies, job and marriage.

 

Now the spinning reached its pinnacle, so she said, “ We have to find a suitable groom for our daughter, who would prefer her lovely modesty,”

 

 In the meantime, Amma used to press her daughter too to be prepared for the life of a life, “ Amma, don’t worry, I’ll go with your wish, not now, wait.”

 

Achchan(Father) also thought, “ She hasn’t gone old. Let her enjoy a couple of years more.”

 

That day,Jyothi was carrying tea to her husband in the sit-out. To their surprise, they saw two youths, a boy with his short hair, wearing short knickers and the other one, whom Jyothi could not make out as a boy or girl, had long hair and wore full pants. Both had browned hairs.

 

But she was mistaken because the one in knickers was female, who had put lipstick on her lips. On careful watch, Jyothi could not digest what she saw there.Suddenly, she thundered, “ Mole(darling), is it you in this shape! O! God, what am I seeing?”

 

Very composed was Sharanya and said in a fleecy voice,” Amma, Achcha, he is Arun Aroda. He is my hubby. From Delhi. Register marriage.”

 

The couple’s lingual organs sank in the deep of their mouths. As Jyothi was about to slap her daughter, Sudeep,"No, Jyothi, no, time has changed, it is new gen style. Now we have to change.”

Saturday, January 6, 2024

നോവിന്റെ നീരൊഴുക്ക് !



ചിത്തത്തിന്നാഴങ്ങളിൽ 

           നോവിന്റെ നീരൊഴുക്കായ്,

ഉത്തരയുടെ ക്ഷേത്രം 

           നിർജ്ജീവം മാനസവും. 

മോശമായതിൻ ഹേതു

      പെട്ടെന്നുണർന്നൂ വൃഷ്ടി.

മട്ടുമാറിയ വർഷം

         പിണമഞ്ചമെത്തിച്ചു.


ഭർത്താവും പൊന്നുമോനും 

     ഛായാചിത്രമായ്  മാറി, 

മൊത്തത്തിലനാഥയായ്

       ജീവിതവീഥിതന്നിൽ.

ഉത്തരയ്ക്കുത്തരമോ    

         ഹൃദിയെത്തിയുമില്ല.

ഉത്തരമില്ലാ പ്രശ്നം  

          ബലൂൺപോലുള്ളിൽ വീർത്തു.


ഉത്തുംഗക്കുന്നിൻ മേലെ 

        ഉത്തമൻ തൻ കുടുംബ-

മുത്തമസ്വപ്നങ്ങൾതൻ 

         കുടക്കീഴിലായ് നിന്നൂ.

  “പത്തുപണമുണ്ടാക്കി 

          വയ്ക്കണമൊരാലയം,”

ചിത്തങ്ങൾ നിലകൊണ്ടു

            കനവിൻ കുടക്കീഴിൽ.


സ്വന്തം ഗേഹവാസത്തിൻ 

           മോഹഹാരം കോർത്തവർ

സന്തോഷക്കാറ്റിലായി

       ചാഞ്ചാടിയവർനിന്നു.

ഉത്തുംഗശാഖിയിലായ്

      തേനീച്ച തേൻ വയ്ക്കുമ്പോൽ,

ശുദ്ധനാം വീടിൻ നാഥൻ   

              ശേഖരിച്ചൽപ്പം ധനം.


 എത്തിനോക്കിച്ചിരിച്ചു  

               പുത്തൻ വർഷത്തിൻ ചിങ്ങം,

 പെയ്ത്തിന്റെ പനീർത്തുള്ളി  

              തളിച്ചു ഭൂവിലീശൻ.

 മേഘം ഗർജ്ജിച്ചൂ വൃഷ്ടി  

        കാളിയമർദ്ദനമായ്.

ശോകഗാനത്തിന്നീണം 

        മൂകമായ് ചുറ്റും നിന്നു.


വൻരമ്യമന്ദിരവും    

           പൊക്കത്തിൽ പാദപങ്ങൾ,

മിന്നൽ തോൽക്കും വേഗത്തി-

          ലോടും വണ്ടികൾ ഭോജ്യം.

കിട്ടിയതൊക്കെത്തിന്നു 

           മുന്നേറി വർഷപാതം,

നഷ്ടമായുത്തരതൻ

            തോഷത്തിൻ കല്ലോലവും. 


ശാപ്പാടു പൂർണ്ണമായി

          പിൻവാങ്ങി മാരിയെക്ഷി.

അപ്പോഴോ മോഹിച്ചവൾ 

        വന്യമൃഗാന്നമാകാൻ.  

ഇച്ഛയ്ക്കും ഭംഗത്തിനും 

            കാലദേശങ്ങളില്ലാ 

ഇച്ഛയോയെന്നുമെന്നും  

          മർത്യനിൽക്കൂടു കൂട്ടും.


വിരവേയുള്ളിൽമേവും

       പൈതലോ പൊന്തിവന്നു 

 “മരണം വരിക്കില്ലാ

            കടയ്ക്കു ജീവനേകും."

വിധിയോ സ്വന്തം  തട്ടിൽ

          മർത്യനായ്  വച്ചതെല്ലാം, 

കയത്തിൽ വീണെന്നാലും  

          സ്വീകരണം , കരണം.


ക്ഷേത്രം= ശരീരം 

പത്തനം= വീട്