Monday, December 21, 2020

Drizzling Drops!

 


The dazzling clouds’ laughter, loud;

their merry-tears shower around,

as drizzling drops on the ground,

with the catchy sound of a song band.


 Composed of the Ensemble members;

 the thunder, the great, the trained drummer,

the wind, a wizard, the ace flute player,

and the lightning, the skilled light-worker.  


Together, when the globules fall,

form they, rain from zones so tall,

and shape  they a vast waterfall;

remain people, in their home hall.


The poor, the have-nots in tiny huts,

Stay in fear, with the darling tiny tots;

if on their shelter, the rainfall hits,

fall their roofs may; lesions in lots.


On the first day adore resident audience, 

The second-day-rains are boring for viewers,

on the third day, tired, are all the watchers,

and lastly, they want, to be free from the rains.   


 When the cold persists, hotness one prefers,

and when it is hot, vice versa happens.

Some people favour not, what they possess;

Distant valleys’ charm, sense, they always.


The dwellers of this globe, green,

cannot grab everything as their gains,

But several things no doubt, we attain,

and content must be we with what we obtain.


Monday, December 7, 2020

അവരും അവളും!

 


 

അവർ-ദമ്പതികൾ തീരുമാനിച്ചു അവളെ വീട്ടിലേക്കു കൂട്ടിക്കൊണ്ടുവരാൻ.

"അതുവേണോ, അവളുടെ സുഖ സൗകര്യങ്ങൾ അന്വേഷിച്ചു വേണ്ടതു ചെയ്താൽപ്പോരേ," അയാളുടെ അമ്മ ഫോണിൽകൂടി.

" പോരാ, അമ്മെ, ഒന്നിനും കുറവ് വരാതിരിക്കട്ടെ." മകൻ.

"എന്നാലും ഒന്നുരണ്ടു മാസം കഴിഞ്ഞു പോരെ,"

" കുറെ ദൂരയല്ലേ അവളുടെ വീട്. എന്തെങ്കിലും ആവശ്യം വന്നാൽ പ്രശ്നമല്ലേ. റിസ്കു വേണ്ടല്ലോ. കൊണ്ടുപോരാം."

" ഇത്ര നേരത്തെ അവൾ വരുമോ?"

"വരും, അവളുടെ ഭർത്താവ് പറഞ്ഞു വിടാമെന്ന്. ഫോർമാലിറ്റീസ് എല്ലാം ചെയ്തു  കഴിഞ്ഞല്ലോ. "

അവർ-ദിനേശും, നീതയും  അന്നു  വൈകിട്ട് അവളെ കൂട്ടിക്കൊണ്ടു വരികതന്നെ ചെയ്തു. അവളോടു സ്നേഹം കാണിച്ചു, നല്ല പ്രാധാന്യം നൽകി.  അവൾക്കു പുതു വസ്ത്രങ്ങൾ വാങ്ങി കൊടുത്തു. നല്ല പോഷക ഘടകങ്ങളുള്ള ആഹാരം തന്നെ നൽകി. ജോലിക്കാരിക്കു വേണ്ട നിർദ്ദേശങ്ങൾ നീതു കൊടുത്തു," അവൾക്കു വേണ്ടതെല്ലാം ചെയ്തു കൊടുക്കണം. അവളുടെ ആഹാരത്തിൽ പ്രത്യേക ശ്രദ്ധ വയ്ക്കണം. ഞങ്ങൾ ഓഫീസിൽ  പോകുമ്പോൾ  പച്ചക്കറികളും പഴങ്ങളും ഒക്കെ ധാരാളം നിർബന്ധിച്ചു കഴിപ്പിക്കണം."

ജോലിക്കാരിതങ്കമ്മ അല്പം വിരസതയോടെ സ്വയം പറഞ്ഞു, “ആരാ ആപ്പെണ്ണ്? ഇവിടെ വാങ്ങിച്ചോണ്ടു വരുന്നനല്ലസാധനങ്ങളെല്ലാം തിന്നു തീർക്കാനോ?”

ആഫീസിൽനിന്നും വന്നാലുടനെ നീത അവളോടു കഴിച്ചതിന്റെ വിവരം തിരക്കും. അവൾ വൈമനസ്യത്തോടെ കഴിച്ചതു പറയും. നീത  തങ്കമ്മയോടു തിരക്കിയാൽ പറയും, “അയ്യോ ചേച്ചീ അതിലൊത്തിരികേടാരുന്നു.”

അവൾ കുറച്ച് ആപ്പിളും മാതളനാരങ്ങയും സ്ട്രോബറിയുമൊക്കെ മാറ്റിവച്ച് സ്വയം കഴിക്കുകയും അയൽവക്കത്തെ കൂട്ടകാരിക്കു കൊടുക്കുകയുമൊക്കെചെയ്യും.

 ഇതുതുടർന്നപ്പോൾ നീത പറഞ്ഞു, “ഉപഭേക്താക്കളായ നമ്മൾ ഇതുസഹിക്കേണ്ട. ഒരു കമ്പ്ലയിന്റ് ഉപഭ്രോക്തൃ കോടതിയിലേയ്ക്ക് ഈമെയിൽ ചെയ്യാം.”

തങ്കമ്മയോടായി പറഞ്ഞു, “നീ ഇനികേടുള്ള ഫ്രൂട്സ് കളയണ്ടാ, മാറ്റുവയ്ക്കൂ.. ഫോട്ടോയെടുത്ത് പരാതിയുടെകൂടെ അയക്കാനാ.”

ഏതായാലും പിന്നീടുള്ള പഴവർഗ്ഗങ്ങളെല്ലാം കേടില്ലാത്തതയിരുന്നു.

വൈകിട്ട് ഓഫീസിൽ നിന്നും എത്തിയാൽ ചായകുടിയും ലഘുഭക്ഷണവും കഴിച്ച് അവളെക്കൂട്ടി നീതയും ദിനേഷും നടക്കാൻ പോകും. വീടിനടുത്തുള്ള തിരക്കില്ലാത്ത റോഡിൽക്കൂടി. പട്ടണത്തിൽ ആകെക്കൂടി അൽപ്പം പച്ചപ്പുള്ളത് റോഡിന്റെ സൈഡിൽ കാണുന്ന പറമ്പുകളിൽ ആണ്. അവിടം ഇതുവരെ ജനനിബിഡമല്ല. അതുകൊണ്ട് തന്നെയാണ് അവിടെ വൃക്ഷലതാദികൾ ആഘോഷത്തോടെ വിരാജിക്കുന്നത്. റോഡിലും  തിരക്കു കുറവ്

നടന്നെത്തുന്നത് കുട്ടികളുടെ പാർക്കിലേക്ക്. കുഞ്ഞുകുട്ടികൾ കളിക്കുന്നത് കണ്ടിട്ടവൾ സന്തോഷിക്കുന്നത് ആവശ്യമാണെന്ന് അവരുടെ ചിന്ത.

ആ വീട്ടിലെ സുഖജീവിതം; ഒറ്റയ്ക്കു കഴിയുന്ന ഭർത്താവിനെ കുറിച്ചുള്ള ചിന്ത  അവളുടെ ഹൃദയത്തെ  ഇടക്കൊക്കെ കുത്തി നോവിച്ചു.

മരങ്ങളിലെ പൂക്കളും, പാർക്കിലെ ശിശുക്കളും അവൾക്കാവോളം ആശ്വാസം നൽകി. കുട്ടികളുടെ ചിലപ്പു കാരണമാകാം പക്ഷികൾ സമയത്തൊന്നും അവരുടെ കലകൾ പ്രദർശിപ്പിക്കാൻ അവിടെയെത്താറില്ല.

അങ്ങനെ അങ്ങനെ കാത്തിരുന്ന ദിവസം വന്നു. ശസ്ത്രക്രിയ വേണ്ടിവന്നേക്കാം എന്ന് ഡോക്ടർ പറഞ്ഞെങ്കിലും വേണ്ടി വന്നില്ല. ഒക്കെ വേഗമായിരുന്നു. സാധാരണ പ്രസവം. ആൺകുട്ടി. എല്ലാവരുടെയും  സന്തോഷം  വളർന്നാകാശം തൊട്ടു.

മൂന്നാം ദിവസം അവളെക്കൂട്ടി വീട്ടിലെത്തിയപ്പോൾ ദമ്പതിമാർ- രണ്ടുകൂട്ടരുടെയും മാതാപിതാക്കൾ അക്ഷമരായി കാത്തുനിൽക്കുന്നു .  പൊതുവെ അവിടെയൊരു  ആഘോഷ പ്രതീതി.

" ഒരു മാസം അവൾ ഇവിടെ നിൽക്കട്ടെ, അവളോടു പറഞ്ഞു നോക്കാം, അല്ലെ?" ദിനേശ്.

", അത് വേണ്ട, ഒരാഴ്ചക്കകം  കൊണ്ടന്നാക്കാം " നീത.

എല്ലാം അവൾ കേൾക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു, "കാര്യം കഴിഞ്ഞു. ഇനി എന്റെ ആവശ്യം അവർക്കില്ല." 

ഭർത്താവൊറ്റയ്ക്കാണെങ്കിലും അവളിലെയമ്മയുണർന്നു. കുറച്ചുദിവസം കുഞ്ഞിനു  പാലുകൊടുക്കാൻ ഭർത്താവു സമ്മതിക്കുമെന്നവൾക്കുറപ്പുണ്ട്

.പ്രേമവിവാഹമായിരുന്നു. വീട്ടുകാരുടെ സഹകരണമുണ്ടെങ്കിലും സഹായിയ്ക്കാനുള്ള സാമ്പത്തികമവർക്കില്ല. അയാളുടെ   പെട്ടിക്കടയിലെ ചെറിയ വരുമാനമാണവർക്കു ജീവിതമാർഗ്ഗം.

 " ഇതാ ഒരു   വാടകക്കുഞ്ഞിനെ ഞാൻ പ്രസവിച്ചിരിക്കുന്നു . എങ്കിലും ഇതുവരെ  സ്വന്തമായി ഒരുകുഞ്ഞില്ല, ഈകുഞ്ഞിന്റെ ഉപഭേക്താവാര്?ഞാനല്ല" ദുഖത്തോടെയവളുടെ മൗനം ഉറക്കെ പറഞ്ഞു.

അതുകൊണ്ടുതന്നെ  അവൾ നൊന്തുപെറ്റ ആ കുഞ്ഞിനെ കുറച്ചുദിവസം പാലുകുടിപ്പിച്ചാൽ കൊള്ളാമെന്നുണ്ട്. പക്ഷെ അവർക്കു വേണ്ടെങ്കിൽ അവൾക്കു സ്വന്തം വീട്ടിലേക്കുടനെ പോയല്ലേ പറ്റൂ. ഒരു വാടക ഗർഭപാത്രത്തിന്റെ   ഉടമയായ അവൾക്കെന്തു ചെയ്യാൻ കഴിയും?

"ചെറുതായെങ്കിലും കട ലാഭമുണ്ടാക്കാൻ  തുടങ്ങിയിട്ടൊരു   കുഞ്ഞുവേണം," അവളുടെ മനം മന്ത്രിച്ചു.


Thursday, November 26, 2020

ഉറങ്ങെൻ തങ്കം!

 

 


രാമനോടായി കൗസല്യ ചൊല്ലീടുന്നു,

 ഓമനേ! കുരുന്നേ! നീ ചെയ്വതെന്ത്? 

നിദ്രയെപ്പുൽകൂ നീ, കുട്ടാ! സമയമായ്

ഭദ്രം കനിഷ്ഠർക്കു സുപ്തിവേണ്ടേ?

 

 താരാട്ടു  പാടിടാം  തൊട്ടിലിലാട്ടിടാം

ആരോമലേനീ  ശയിക്കുകില്ലേ

 രാരീരോ രാരാരോ എത്രയുംപാടാംഞാൻ   

ഈരടിപാടിത്തഴുകാം  നിന്നേ.

 

മാരീ പൊഴിയുന്നൂ  ഭൂമിയിൽത്താളത്തിൽ,

മാറാത്ത ചൂടിതാ മാഞ്ഞുപോയീ.

മന്ദമാംവാതംഉഷസ്സിലണയുമ്പോൾ,

മന്ദഹാസംചൊ,രിയും  നിനക്കായ്.

 

നാളെയാത്തോട്ടത്തിൽ പുന്നാരെപോയിടാം

നീളേ കരളേ! സുമങ്ങൾ കാണാം.

പൂത്തുമ്പിയോടൊത്തു കേളികൾ ചെയ്തിടാം

പൂത്തസസ്യങ്ങൾ  തലോടിനിൽക്കാം.

 

കാത്തുനിൽപ്പൂ കുഞ്ഞേ നീയുറങ്ങീടുവാൻ,   

പാതിരാപ്പക്ഷികൾ കുഞ്ഞുങ്ങളും.

അണ്ണാനും  പൊത്തിൽക്കയറീ  സ്വാപത്തിനായ്

വിണ്ണിൽ മംഗളം കിളികൾ പാടീ

   

എന്നുമെൻ ചാരേയുറങ്ങാൻ വരും കുട്ടാ!

ഇന്നെന്തെയെന്നുണ്ണിവൈകീടുന്നൂ?

അമ്മിഞ്ഞയുണ്ണണ്ടെമുത്തവും  നൽകണ്ടേ? ,

അമ്മണാകണ്ണേഉറങ്ങെൻ തങ്കം?

 

മുത്താണുപൂവാണുതേനാണു ചക്കര!

സ്വത്തും തളിരും കനിയും നീയേ.

അമ്മപാടിത്തരാം മധുരമാം  താരാട്ട്

അമ്മതൻ നിധീനീ ചായുറങ്ങൂ.”

 

 

Tuesday, November 10, 2020

The Grandfather and Grandmother!

 



( The English version of the last Malayalam story.)

Sreedhar Naidu was a jovial manager of a company in Hyderabad and Alok and Supriya are his subordinate colleagues.

“Supriya will be a good partner for you. I think she has s..om..e.th..ing in her mind......” Sreedhar Naidu makes friends with people fast.

“Not yet thought of a marriage, I am only twenty-six now.” Alok.

“Aha! the right age only. Once you talk to her and…., O! Here comes she. I shall call her this side, Supriyaa… Supriyaa….” Naidu.

“Called me? I am going home. It is already seven.” Supriya.

“You are new here. So, be friendly with the people around you. You chat with each other, I am coming.”

“Where are you from?”  Alok.

“Bhopal,” Supriya.

“Staying in a hostel, here in Hyderabad?” Alok

“No, in a flat with a few ladies from our company.” Supriya.

After quieting himself for a while, Alok, “See, we are grown-ups now. I shall tell you frankly. 

Mr Naidu brought a proposal for me. Um….you are the girl.”

“………………..”

“But you are not my choice.”

“Insulting me, after calling here? Why do you think I am not your choice? Am I not good looking, not well-educated, not well-employed? I think I am all those.”

“Yes, you are pretty, well-educated, well-employed. That is not a problem. My parents are no more, brought up with difficulty by grandparents. I studied well and am now well-employed. They know only Malayalam. I want a girl, who can communicate with my grandparents.”

 “O, that counts a lot, then listen, I belong to Kochi. My parents settled in Bhopal. Ours is a traditional type of family. So, my father wanted us to learn Malayalam; we, the siblings write, read and speak our language,” Supriya, who communicated till then with Alok, only in English, spoke in good Malayalam, bearing a grin on her visage.

Wednesday, November 4, 2020

അപ്പൂപ്പനും അമ്മൂമ്മയും!

ചെറുകഥ


അപ്പൂപ്പനും അമ്മൂമ്മയും!

അവരുടെ  സംഭാഷണമെല്ലാം ഇംഗ്ലീഷിൽ ആണ്.

" ആലോക്, ഞാൻ ആ പുതിയ കുട്ടി  സുപ്രിയയെ ശ്രദ്ധിച്ചു. നിനക്കു  ചേരുന്ന കുട്ടിയാണ്.  അവൾ നിന്നെ ഇടയ്ക്കൊക്കെ  നോക്കാറുണ്ടുകേട്ടോ!  നീ പക്ഷെ അതു കണ്ടിട്ടില്ല. പറഞ്ഞുതീർന്നില്ല, ദാ വരുന്നു സുപ്രിയ, ഞാൻ ഇങ്ങോട്ടു വിളിയ്ക്കാം. സുപ്രിയാ..., സുപ്രിയാ.....," ശ്രീധർ നായിഡു അവളെ വിളിച്ചു.

" എന്തിനാ  വിളിച്ചെ ? ആറുമണിയായല്ലോ, നമുക്കു പോകാനുള്ള സമയമായില്ലേ?" 

"കുട്ടി ജോയിൻ ചെയ്തിട്ടധികമായില്ലല്ലോ, ദേ  ഇത്  ആലോക്, എല്ലാവരെയും പരിചയപ്പെടണ്ടേ?" 

“എനിക്കറിയാം.”

"നിങ്ങൾ സംസാരിക്ക്, ഞാൻവരാം,"  ശ്രീധർ 

" സുപ്രിയ എവിടെയാണു  ജനിച്ചു വളർന്നത്?" ആലോക്.

"ഭോപ്പാൽ."

"ഇവിടെ ഹൈദരാബാദിൽ  എവിടെ താമസിയ്ക്കുന്നു?"

"നമ്മുടെ ഓഫീസിലെ കുറെ ലേഡീസിന്റെകൂടെ  ഒരു ഫ്ലാറ്റിൽ."

"ഈ സ്ഥലമൊക്കെ ഇഷ്ടമായോ?"

"ആ, കുഴപ്പമില്ല."

" ഞാൻ തുറന്നു പറയാം, നമ്മളൊക്കെ ഗ്രോൺ അപ്സ് അല്ലെ, തീരുമാനമെടുക്കാല്ലോ!  നായിഡു , സുപ്രിയയെ എനിക്കുവേണ്ടി പ്രൊപ്പോസ് ചെയ്യാൻ തീരുമാനിച്ചു. ഞാൻ എന്തെങ്കിലും പറയും മുൻപ് അയാളുപോയി. പെട്ടന്നൊരു പെൺകുട്ടിയെ കണ്ടതും കല്യാണാലോചനയോ, എന്നു തോന്നി."

"....."

"ഞാൻ നേരെതന്നെ പറയട്ടെ. സുപ്രിയ എന്റെ ചോയ്സല്ല, സോറി."

"  എന്നെ വിളിച്ചുവരുത്തി ഇൻസൾട്ടുചെയ്യുന്നോ? എന്നാൽ  ഞാൻ   തുറന്നുചോദിയ്ക്കുന്നു, എന്താണ് എന്നിൽ ആലോകു കണ്ടകുഴപ്പം?സൗന്ദര്യം, വിദ്യാഭ്യാസം, ജോലി? മോശമല്ലെന്നാണെന്റെ  വിശ്വാസം,"   സുപ്രിയ അല്പം രോഷം കൊണ്ടു.

" കാര്യം പറയാം.ഞാൻ മലയാളിയാണ്. എന്റെഅ    ച്ഛനമ്മമാർ നേരത്തേ  വിട്ടുപോയി. അപ്പൂപ്പനും അമ്മൂമ്മയും കഷ്ടപ്പെട്ടു വളർത്തി. ഞാൻ പഠിച്ചു നല്ലജോലി കിട്ടി. അവർക്കു മനസ്സിലാകുന്ന ഭാഷ സംസാരിയ്‌ക്കുന്ന ഒരു കുട്ടിയേ മാത്രമേ ഞാൻ പങ്കാളിയാക്കൂ. പിന്നെ സ്വന്തംനാടും അവർക്കു പ്രശ്നമാകും."

സുപ്രിയ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ, "അച്ഛനുമമ്മയും  കൊച്ചിയിൽ നിന്നാണ്.”

“കൊച്ചിയിലോ?കണ്ടാൽതോന്നില്ലല്ലോ!”

“എന്താ, എല്ലാരും നാടിന്റെ പേര് നെറ്റിക്കൊട്ടിക്കുമോ?”അവൾക്കലപം ദേഷ്യംവന്നു.

“പക്ഷേ…?”

“എന്തു പക്ഷേ,   ജോലികാരണം ഞാനും  അനിയത്തിയും  ഭോപ്പാലിൽ ജനിച്ചു വളർന്നു. പാരമ്പര്യം കാത്തുസൂക്ഷിയ്ക്കുന്ന ആളുകളാണ് എന്റെ കുടുംബം. അമ്മ  പഠിപ്പിച്ചു മലയാളം. ഞങ്ങൾ  വായിക്കും, എഴുതും, പറയും." ഇതുവരെ ഇംഗ്ലിഷ് മാത്രം പറഞ്ഞ സുപ്രിയ  ഇതിനുത്തരം  മലയാളത്തിൽ തന്നെ നൽകി.

Tuesday, November 3, 2020

പ്രിയമുള്ള കൊച്ചി !

 

 

 

"പ്രിയമുള്ള കൊച്ചി

 

 

"പ്രിയമുള്ള കൊച്ചി , അറിയാൻ സത്യം,

പ്രിയതാ പൂർവ്വം, പറയാം നീ! കേൾക്കു

നീയൊരു സുന്ദരി, സാഗരപുത്രി,

കായലും കരയും നിന്നുടെ അഴക്.

 

ആനനം ഇന്നു വികൃതം നിന്നുടെ

ജനത്തിൻ മനസ്സ്, വിരളം കരുണ.

മറനീക്കിമുന്നിൽ രൂപം പ്രകടം.

അറിയാത്ത ഭാവം, നടിയ്ക്കും ലോകർ

 

അര്‍ത്ഥസമ്പാദനം, കുടില മാർഗ്ഗം

സ്വാർഥത വളർന്നു തൊടുന്നു വാനം.     

പരിക്കു നൽകാൻ, വിമുഖത പൂജ്യം,

ക്രൂരത മുഖമുദ്ര, ദ്രോഹചിന്ത.

 

ജീവിതകുസുമം സുഗന്ധം പേറില്ല

ഈവിധമിവിടെ തുടർന്നാൽ നാശം.

സുരക്ഷയും ഭാവിയും ലക്ഷ്യമാക്കി

വരുമൊരു രക്ഷകൻ, ആശിച്ചീടാം"

Tuesday, October 27, 2020

Silence!

 

   Silence!

 

Akash, that is his good name, has his job as a psychiatrist in a govt. hospital at Trivandrum, where many a psychic man finds a true pal in him. Since he is solely equipped with a soul setup for psychiatry, he forgets about finding a partner for himself. Of course, upon the persuasion from his dear elders of the clan, he had given his consent. In many cases, the compatibility of horoscopes does not side with him and hence also the entry of a partner to his life didn’t bloom so far. Horoscope has become a 'horror-scope', for some youths. He has completed thirty-three years of his presence on earth.   Finally, a proposal arrived with a matching age (twenty-nine years) and a suitable horoscope.

“Mone*1, I am tired of seeing matrimonial sites. A broker mentioned a case. The girl has done her P.G and is doing some freelance skill training. The girl is smart and pretty, he says.  I asked him for a photo. Her mother’s phone number also. He says this Sunday, both can meet each other,” on the phone Amma*2.

 As Akash enters the gate, his attention just goes to the grow bags kept there well-set. “Wow! What a beauty!” murmured himself. His eyes stroke the vegetable herbs and shrubs merrily standing in the compound. They bow before him bearing multihued fruits in ample numbers, radiating glee around. On arrival usually, he heads on the double, to the interior side of the home, but now steps back to give company to the flora, that his mother is underway of a kitchen garden. There have been majestically standing a Hibiscus shrub and a Neem tree and now they joined the company of horticultural symphony. He is a bit light-hearted at present, and so only all these views fell into his view. Maybe because of the sparks, struck him from the girl, with who he is going to have an attractive encounter.

The next day, Akash unlocks the doors of his visual parts at 7:00 in the morning i.e., before his typical time of 9 o'clock. On holidays, not many for him though, he lies on the bed cuddling his slumber for hours together. His eyes refuse to open their shutters till the clock strikes nine. He engages himself in his prebreakfast routines. Habitually he is a don’t care type unless he is with his patients and their kinfolks. But today taking special care he used sweetly scented soap, mildly smelt powder and softly aromatic perfume, etc and by 8:30 a.m. he found himself ready in his pricey attire. After all, he is going to choose a partner for his entire life.

His countenance mirrored some delight mixed with a tint of anxiety, “Amma*, are you ready? Achchan*3 is ready. When will Ammavan*4 come?”

“He is about to reach, I called him,” Achchan.

“You two come and have your breakfast. Valyettan*5 might have had his food from there, he doesn’t wait much for his food,” Amma*.

Akash opens the gate for his Ammavan*. He obtains the key from his Ammavan and parks his vehicle in a corner of the compound. Akash drives his four-wheeler, which with copious obedience follows all the instructions signalled by him. With the aid of GPF, they progress to the outskirt of the city, not too far, in fact, a suburb only. They now, drive through two-three parallel roads before reaching the destination, as they have confusion concerning the exact road or address. When they were about to phone up only, they noticed that they hadn’t taken it seriously to obtain their phone numbers.

 The fiancée’s father, Devadas hears the car’s sound; assuming that it is the fiancé’s car, goes to the gate.  When the guests stepped out of the car, he received them to the inside with a hearty smile. All the four occupy the chairs, laid there in the sitting room. Conversation and loud laughter turn the atmosphere lively, but Akash’s mind is nomadic inside the house. His mind has prepared some questions about the bride’s likes, dislikes, plans and so on to be asked. He goes on practising them in his mind so that he should not fail to recall any. He wants to know her every demand in advance.  There is a chance for this case to be finalized, mainly because of the horoscopes’ agreement.

His mind starts to rest in an unrest state since no mouths are ready to discontinue the conversation in between the tea-snack session. His eyes glance through the gash of the door to get at least a glimpse of the girl. But not lucky enough he is to view her before she looms in front of all.

Aha! Here comes the girl slowly with a pretty appeal in lavender apparel. Curiously he looks at the girl with a natural smile, which becomes immediately extinct from his visage. Silence is his expression. No word he utters, though Amma and Achchan urge him to ask her something.

“Let the boy and girl go to a room and chat there,” the broker, who has made his presence in that house much earlier.

“No need", swift, becomes his action, he keeps himself on his toes for the exit. A sudden silence locks all the lips so that no word will eject from any mouth. Within no time the visitors vacate the chairs.

“What was this show, Mone?” Amma on the way.

 The son with a hesitation, “Amma, last year in ‘Kiss of Love’ motion, she was in the forefront. Yes, she was one of the smartest, there. She was not what we saw today.”

Some Feminists women who stand for the Women’s Lib movement came forward with a ‘Kiss of Love’ drive. Some youths-males and females openly went on cuddling and kissing each other in a public ground to question and challenge the modesty, society has framed. It created a ruckus around capturing the attention of the media. On an intense analysis, many of the participants were antisocial elements that kept no decency or decorum and paid respect to neither the parents nor other kinfolks.  Paid no heed to the words of elders.

Mone- Dear son

Achchan - Father

Amma- Mother

ammaavan- Uncle.

Monday, September 28, 2020

സന്ധ്യാദേവി!

ചുവടുവച്ചു  മെല്ലെപ്രൗഢ,

ചുവന്നവക്ത്രം, സന്ധ്യാദേവി,

കാവിവർണ്ണച്ചേല ചുറ്റി

ഭാവം കാട്ടി  സുന്ദരിയെത്തി.   

 

 പ്രഭാതേമണി ആറുമുതൽ,      

പ്രദോഷത്തിലെയാറുവരെ,     

തക്കംനോക്കി  പാർത്തിരുന്നു,

ചെങ്കതിരോൻ്റെ    യാനനേരം.

 

കേശംകെട്ടി പൊട്ടുതൊട്ടും

ലേശം  ഗന്ധത്തൈലവും പൂശി,

പവിഴവർണ്ണ  പൗടറുമിട്ട്,

കവിതപോലേയാഗമിച്ചു.

 

അരികിലെത്തി അന്തിദേവി,

നാരികൾ വേല  നിർത്തിവച്ചു

വരവേൽക്കാനായ് ലോകരെല്ലാം

ആരതി ചെയ്തു ശ്രദ്ധാപൂർവം.

 

കളികൾ നിർത്തി പൈതൽകൂട്ടം  

കളഭം പൂശി ഭക്തിയോടെ.

ചെറ്റെന്നവർ  ജപംതുടങ്ങി,

ചുറ്റിലെല്ലാം  മുഴങ്ങി നന്നായ്.

 

അന്തിയാദരമേറ്റുവാങ്ങി

അന്തിമലരി  നൃത്തമാടി.

നൻപിലുള്ള  നടനം പാർത്തു

വന്ദനം ചെയ്‌വൂ  നാനാദിക്കും.

 

 തിരികെയാത്ര,  തിരിഞ്ഞുനിന്ന്

ശിരോഭാരമഴിച്ചു ദേവി.

കൂരിരുളിൽ   പ്രപഞ്ചതാളം,

ഈരേഴുലകും   നിദ്രപുൽകി.