സന്ധ്യാദേവി!

ചുവടുവച്ചു  മെല്ലെപ്രൗഢ,

ചുവന്നവക്ത്രം, സന്ധ്യാദേവി,

കാവിവർണ്ണച്ചേല ചുറ്റി, 

ഭാവം കാട്ടി  സുന്ദരിയെത്തി.   

 

 പ്രഭാതേമണി ആറുമുതൽ,      

പ്രദോഷത്തിലെയാറുവരെ,     

തക്കംനോക്കി  പാർത്തിരുന്നു,

ചെങ്കതിരോൻ്റെ    യാനനേരം.

 

കേശംകെട്ടി പൊട്ടുതൊട്ടും

ലേശം  ഗന്ധത്തൈലവും പൂശി,

പവിഴവർണ്ണ  പൗടറുമിട്ട്,

കവിതപോലേയാഗമിച്ചു.

 

അരികിലെത്തി അന്തിദേവി,

നാരികൾ വേല  നിർത്തിവച്ചു. 

വരവേൽക്കാനായ് ലോകരെല്ലാം

ആരതി ചെയ്തു ശ്രദ്ധാപൂർവം.

 

കളികൾ നിർത്തി പൈതൽകൂട്ടം  

കളഭം പൂശി ഭക്തിയോടെ.

ചെറ്റെന്നവർ  ജപംതുടങ്ങി,

ചുറ്റിലെല്ലാം  മുഴങ്ങി നന്നായ്.

 

അന്തിയാദരമേറ്റുവാങ്ങി

അന്തിമലരി  നൃത്തമാടി.

നൻപിലുള്ള  നടനം പാർത്തു

വന്ദനം ചെയ്‌വൂ  നാനാദിക്കും.

 

 തിരികെയാത്ര,  തിരിഞ്ഞുനിന്ന്

ശിരോഭാരമഴിച്ചു ദേവി.

കൂരിരുളിൽ   പ്രപഞ്ചതാളം,

ഈരേഴുലകും   നിദ്രപുൽകി.

A worthy five-letter Word!

This five-letter word is worthy indeed

with its splendour, spread around

among all our kin and kith

and whoever comes in contact with.

 

Producing a vibrant appeal

even in a collapsed scene;

brings the injured, solace well,

as a liniment put on lesions.

 

Quiet and mild its profile is,

endearing the viewers’ heart

and is it the laughter’s dear daughter,

which is noisy and wild in nature.

 

Possesses it the mesmeric healing

when our hearts and minds are hurt.

Acts it as a calming agent, if

comes it from a genuine mind.

 

Hiding venom in minds, the people

bearing this on their visage,

as if wishing upright things,

await cheating chances keenly.

 

Appears it in different shapes

as a slit small, in clipped lips,

or a curve in the half-split mouth

or like brackets with an outlet.

 

Nothing but the ‘SMILE’ is this;

So, smile so sweet, let us have

and allow it to be a permanent resident

of our valuable countenances.

 

Smile and smile at everyone;

it incurs us outlays nil.

Alas! Covers it, today’s masks,

that we wear at the stage of COVID. 

വന്ദിക്കുന്നേൻ പ്രഭോ!

  

 

ശ്രീപരമേശ്വരാ! വന്ദിക്കുന്നേൻ പ്രഭോ!

തമ്പുരാനേ ശംഭോ  ശുഭാങ്കരാ!.

 നിൻ മുന്നിലിന്നൊരു സൂനമാകാൻ മോഹം,

 നിൻ ചരണത്തിൽ നമിച്ചിടുവാൻ.

 

ഭൂതിയേകീടാം ഞാൻ നിൻ ദർശനം വേണം,

ഭൂതി! നമിക്കാം ഞാൻ ഭക്തിയോടേ.

സത്യധർമ്മത്തിൻ വിചാരവികാരങ്ങൾ 

രക്തത്തിൽ വന്നു നിറഞ്ഞിടട്ടെ.

 

ത്രിപ്പാദം,ഞാനെന്നും മാനസത്തിൽ വയ്പ്പൂ 

മുപ്പാരിൻ നാഥാ!നീ കാത്തിടേണം.

പ്രാർത്ഥനാവിഭൂതി തൃപ്പാദേയർപ്പിക്കൂ, 

പ്രാരാബ്ധം മാറ്റി നീ ശാന്തിയേകൂ.

 

 ആർദ്രതാമാലേയം  നൽകൂ   നാഗധാരീ!

 ധാരചെയ്തിടാമാമേയം മാറ്റൂ.

ഭദ്രം മുള്ളുകളേ പുഷ്പങ്ങളാക്കണേ  

നിദ്രമുടക്കും ദു:ഖം മാറ്റണേ.    

 

പീഡകളേറ്റുവാങ്ങീടും മനസ്സിലേ    

പാടെല്ലാം മാറ്റിയാശ്വാസമേകൂ.

ഭക്തർക്കോ ആതങ്കമൊന്നും നല്കീടാതെ  

മുക്തിയേകൂതൂർണ്ണം ഭോലേനാഥാ!

 

മൻമനോജീവിതം പേറിടും നൗകയ്ക്കായ്     

ഉണ്മയാം സരിത്തു കാട്ടിത്തരൂ.   

ക്ഷിപ്രകോപത്താൽ പരീക്ഷവേണ്ടാ,പ്രഭോ!

ക്ഷിപ്രപ്രസാദീ! അനുഗ്രഹിയ്ക്കൂ.