കുറുങ്കവിതകൾ!

 കുറുങ്കവിതകൾ! 

 

 

മുത്തു വിതറിയോർ!

 

കവനപാതയിൽ മുത്ത് വിതറിയ

കവികുലോത്തമർ അകലെയാകവേ

കരയും കൈരളി മിഴിനിറക്കവേ

കരങ്ങൾകൂപ്പി നമിക്കുമാളുകൾ .

 

 സവിത്രി!

 

 സവിത്രിയെന്നുള്ള മികച്ച ശബ്ദവും

കവിത്വഭാവവും കരങ്ങൾ കോർത്തിടും .

കവിക്കു ഭാവന തളിർത്തു കേറിടും,

കവികുലോത്തമർ  പുതുമ തേടിടും. 

 

(സവിത്രി- അമ്മ)

  

താതൻ!

 

താതൻ കൊളുത്തിടും സ്നേഹദീപം,

താപം കളഞ്ഞിട്ടേകും കരുതൽ. 

താനെന്നചിന്ത, നോക്കില്ല തെല്ലും,

താലോലമാട്ടും  അർഭകരേചിരം.

 

ചുറ്റിനടന്നവൻ

 

 ഊരിയവാളുമായ് ചുറ്റിനടന്നവൻ

ഊരുതെണ്ടിയായി മാറിപ്പോയി.

ആരോരുമില്ലൊരു  വാക്കു ചൊല്ലുവാൻ

ആരാന്റെ തിണ്ണയിൽ തനിച്ചുറക്കം.