Monday, September 12, 2022

Two Wooing Birds in Woe!

 

 

Let us who Joshuva and Dhanya were. They were two migrants, a highly loving duo, who entered into their wedlock, a couple of years back. She was lucky enough to migrate to one of the countries in the Middle East along with her groom. Both had exhibited their frontline position in academics, though both were not from the so-called equivalent families. Their academic calibre had placed them in handsomely-paid companies. Amidst their joyful life, Dhanya had given a coaching to her mind not to dig into her distressed past. Now they have planned to travel to their native place; alas!A new project came on the way of Joshua’s leave. Therefore, he was chained in the company for six more months before obtaining his leave, sanctioned.But he never allowed the ticket of his better half to be done away with Sourav's leave. Though the latter was hesitant to alight to her nation alone, she was not adamant in that.

As she was alone in her seat, her mind deviated to the past,  not abiding by the rules laid down by herself. It jumped out of her control and wandered around the grassy pasture, which captivated two hearts once. Dhanya was an engineering student and her love Sourav Joseph, an ITC apprentice. They used to gloriously sit and exchange their wooing words, in a hilly grassland near their house. A fat bough of a lovely mango tree stood there hugging the earth. And the tree-bough served as a swing for the duo while they enjoyed their togetherness. At times crows, squirrels, etc. visited the tree and watched the lovers from up wholeheartedly. Delightfully grazing cows were their comrades on the land, witnessing their gestures.

During the journey of time, Dhanya’s parents somehow smelt the affair, which produced an unfavourable savour to them. The advice followed by threats followed by reproofs followed by prop-handling could seldom change her mind even an inch. However going up and down the college, was well monitored.

One day out of intolerance, she broke out with ire and questioned her parents, “Achcha, mom and you belong to different castes. You got married? We both are same Faith at least."

“The wretched fellow is a convert , his parents are low-type people. Not that he is an ITC pass only, while you are an engineer.”

The luck of the parents or anything, Sourav met with an accident on the road and alas! He took his last breath.

Dhanya literally broke down. It took six months of counselling and special parental care for normalcy to bless her. As a result, she had to stand near Joshua in the Church, for solemnising their nuptials.

The announcement of untying the seatbelt alerted her; she lanted in her native land. The next day, around five at dawn, Dhanya covertly opened the back door of her room and walked towards the Mango-tree-bough.

 No sooner, did she sit on the bough carrying a heavy heart than the much lovable lovely voice whispered, “Dhanya, honey!”

She indeed felt endeared and fell into a delirium state,“O! Sourav, dear, where are you?” Her words were soft.

“I am here, but you can not see me. I am alone. I have nobody here.”

'O! Let’s talk as earlier.'

“Did you believe your parents? You are silly, my girl. It was not an accident. It was a murder, cold-blooded murder when Joshua's proposal reached your parents. It was a lottery for your people.”

When Joshua, who was abroad, approached with a proposal, the parents observed a 'goose laying golden eggs in him. So,  they wanted not to lose it. Moreover, they thought the groom did not worry about the caste of Dhanya, whose parents were of two Faiths.

“yes, but how?”

“I was walking on the pavement of the road. One man came near and pushed me to the middle. At once, a car ran over me and finished. The apparent drama had won the game.”

Dhanya had created a hell there. The parents could do nothing but inform Joshua, who booked the ticket to Kerala. Since he was aware of the issue, he was able to manage things in a harmonizing way. He aimed at solacing and detaching Dhyanya forever from the stalk of her anguish. He made up his mind to believe that the incident was her hallucination.

Wednesday, June 15, 2022

യുദ്ധം! യുദ്ധം!

യുദ്ധം യുദ്ധം!

 

റഷ്യയുക്രെയിൻ യുദ്ധം       

           ചുറ്റുമെമ്പാടും യുദ്ധം.

 മണ്ണിനുവേണ്ടി യുദ്ധം       

            വിണ്ണിനുവേണ്ടി  യുദ്ധം.

 

 പെണ്ണിനുവേണ്ടി  യുദ്ധം,     

             നാണയംകൊയ്യാൻ  യുദ്ധം.

മത്സരംകാട്ടീടുന്നു      

             ബോംബുംമിസൈലുമെല്ലാം.

 

ജീവനെടുക്കുംതോക്കാൽ

             കർണ്ണങ്ങൾ പൊട്ടുംശബ്ദം.

തോക്കുംതോൽക്കും വാക്കുകൾ   

             കീറിമുറിക്കുമുള്ളം.

 

മാതാപിതാക്കൾതമ്മിൽ   

            മാതാപിതാക്കളോടും

 മാനുഷവക്ത്രം നോക്കു

              പോരാട്ടത്തിൻ നിറങ്ങൾ.

           

മിത്ര,സഹജർ തമ്മിൽ

              അയൽവീട്ടിലും യുദ്ധം,

മന്മനംവെന്തീടുന്നു 

             തര്ക്കത്തിന്നൂര്ജ്ജത്താലും.

 

ഒറ്റചിത്തത്തിന്നുള്ളിൽ,

            ചർവ്വണംചെയ്യുംചണ്ടി,

ഓരോരോപുമാനായി

            വാരിവിതയ്ക്കും ചുറ്റും.

 

യുദ്ധംതുടങ്ങും വേഗം,

           വ്യാപിക്കും  വൈറസ്സു,പോൽ.

യുദ്ധച്ചരടിലായി  

          കോർക്കപ്പെടും മാനവർ.

 

ജീവനിൽകൊതിയുള്ളോർ 

           പീഡാർണ്ണവത്തിൽ  മുങ്ങും.   

ജീവിതം ധാരാളമായ്  

             ഭൂവിട്ട് പോകും മോളിൽ.

 

ദുഷ്ടർ ഹാസംചെയ്തീടും

            രക്തത്താൽരമിച്ചീടും.   

ക്ഷുദ്രന്മാർ  വിരാജിപ്പൂ

           കംസൻ കൗരവർപോലെ

 

കാന്തനും മോനും പോയി,  

           മറ്റേയാൾക്കു കളത്രം.

കാണുവാൻവയ്യാതായി   

          അക്ഷികൾ നീരിലാണ്ടു.

 

ജീവനില്ലാപ്രാണികൾ        

           എങ്ങുംചിതറിക്കാണാം,

യുദ്ധത്തീയിൽ കത്തുന്നു,   

           പൂച്ചിതുല്യംമനുജർ.

 

എണ്ണമില്ല, എണ്ണത്തില്ല,  

          ഏതോകണക്കു മാത്രം.

ഇന്നലെ സമ്പത്തുള്ളോർ

            ഇന്നു വെറുംതെണ്ടികൾ.

 

അംഗം നഷ്ടപ്പെട്ടവർ

             ഓടാനുംവയ്യാത്തവർ.

അന്ത്യമുണ്ടാവുകില്ല,

            നേതാക്കൾക്കാർക്കും തന്നെ.

 

നഷ്ടത്തെച്ചൊല്ലിക്കേഴും

               ലോകർചോദിക്കില്ലൊന്നും.

നഷ്ടം യോദ്ധാവീരർക്കും

              പാവമാംനാട്ടുകാർക്കും.

 

 ചിത്തം കാടോ, നരന്റെ?

          അതോമൃഗത്തിൻവീടോ?

ഗുപ്തതയ്ക്കുള്ളയിടം

          ആർക്കുമെത്താനാവില്ല.

 

ധർമ്മം ദയാകാര്യത്തിൽ

            മർത്യന്നിന്നു  ദാരിദ്ര്യം.

ക്രൂര,താപം പൊന്തുന്നു

            കൃപയൊക്കെയും ബാഷ്പം.

 

 

സ്നേഹദൂതർ മറഞ്ഞു

             മൂല്യംവീണുപോയ്  മണ്ണിൽ,  

വന്യനൃത്തങ്ങൾ കണ്ടു,

              ശാന്തി,ഭയന്നങ്ങോടി.

 

ചിന്ത കെട്ടിയചൂലാൽ

              മാറ്റാം മനോമാലിന്യം,

ചെയ്യണം നാം മാലോകർ

                ആത്മശുദ്ധി നന്മയ്ക്കായ്.

 

 ദൂരെയാക്കാം ശത്രുത 

              മിത്രവിത്തുകൾ പാകാം 

വേണ്ടായുദ്ധം മൃത്യുവും

             ശാന്തിമന്ത്രംജപിക്കാം.

Thursday, June 2, 2022

Attraction at First Sight!

 

Shyam was parking his car in a slot at the parking slot. As he turned around, a girl’s physique caught his attention. Maybe she was twenty-three or so. She was parking her scooter in the opposite row, meant for two-wheelers in a supermarket. She looked beautiful. Shyam, when was about to go, turned back and viewed her face once more. Another time, she was waiting with her father at the vaccination venue. And the third, when he was slowing down his car for another vehicle to overtake, he saw her talking to another girl inside the gate of a house. Thus, consecutively thrice, he met her, “This may be her house. Might be a good sign for my future fate,” thought he.

Whenever he chanced to see her, her visage was majestically covered with a mask and hence he couldn’t get a complete picture of that. Her forehead and the tale-telling eyes were pretty enough to catch his attention. Since he was in search of an attractive girl, he bore an eagle eye to hunt his prey for his quest. At the first instance itself, he had inferred that she might be of his caste or at least tantamount to his class. He kept the matter in his personal wallet for a while, and then a sudden stimulation alerted him for urgent action. Otherwise, that charming face, somebody else would snatch away.

“How can I inform this matter to her parents directly? No way to get her matrimonial id. I have to find out a professional broker. If things move on my track, I can inform my parents,” said his mind.

So, before disclosing his dreams that roamed around that girl, he discussed it with his friend, Vijay. Under Vijay’s opinion, Shyam decided to directly approach her parents and speak about the matter. As he had seen her near her gate, it wasn’t a big deal to identify her house.

“First inform your parents before our visit there,” Vijay opined.

Shyam chose a fine Sunday to meet his dream fiancée. He sought the company of Vijay also. In the meantime, he managed to bag a satisfactory nod from his parents. Both the friends entered the entrance of the house and on ringing the calling bell a fifty-plus man, that girl’s father attended them. Shyam was thrilled internally but pretended to be serious.  He was going to encounter the girl, his first experience in the way of his nuptials.

 As the answer to the question mark in the person’s eyes, Vijay initiated a conversation and explained everything. The man’s face shone brightly. They were offered to be seated in the sitting room and the conversation continued its course. They understood that her name was Ananya.

 Shyam’s education and his job had no dearth of acceptance and so also do the girl’s biodata. Hence a meeting with the girl was allowed.  Her parents put forth the condition that after a proper enquiry about him only further steps would travel. After a small session of tea and snacks, the girl made her presence in front of them. When Shyam with much enthusiasm and hope faced her, all his spirit all of a sudden vanished. Her bare mouth now revealed that she was challenged with her cleft lips. Even though the maxillofacial surgery had corrected the lips, the mark on her lips spoke of the birth form of her face. Vijay watched Shyam’s face, which narrated a failed feeling.

“We’ll call you; for now, goodbye!” Vijay.

 Shyam was in an utterly mum stage as his mind had engaged in a sort of Mathematics, addition and subtraction.

 Though his silence spoke loud, Vijay asked, “Did your calculation give you a positive-sum or negative?”

“Um… yes, ne... ga... tive,” Shyam in a melancholic mode of sound.

“Um...let me think again,” then he muttered in a mild voice. 

 

  

 

 

 

Friday, May 6, 2022

കർണ്ണികാരപ്പൂക്കൾ !

നോക്കില്ല ആരോരും എന്നുടെ ആകാരം,
വാക്കില്ല ചൊല്ലുവാൻ മന്മനോ ആതങ്കം.
ഞാൻ പെറ്റകുഞ്ഞുങ്ങൾ അഞ്ഞൂറ്റിപ്പതിനഞ്ച്,
പൊൻവർണ്ണകുർത്തയിൽ എൻഹൃത്തിൽ സുന്ദരർ.
കിങ്ങിണിതൂങ്ങുമ്പോൽ എന്റെശിരസ്സി,ന്മേൽ,
തൂങ്ങിച്ചാഞ്ചാടുന്നു കുഞ്ഞിളം കാറ്റൊപ്പം.
എന്നൂർജ്ജമവരെന്നും, അൻപുള്ള മക്കൾ,
എന്നാലോ, നിർണ്ണയം ആരും ശ്രദ്ധിക്കില്ല.
നിത്യമെൻ കുഞ്ഞുങ്ങൾ നിർമ്മലച്ചിരിയാൽ,
സത്യമാം മിത്രനെ വരവേൽക്കാൻ തയ്യാർ.
എൻചാരെ നീരിൽ നിന്നീടുന്ന പദ്മത്തെ
എന്മുന്നിൽ വന്നവൻ ഗാഢമാശ്ലേഷിയ്ക്കും.
ആകാശനിറമില്ല, ഭൂവർണ്ണമില്ലല്ലോ,
ആഴിപ്പരപ്പിന്റേ നീലിമയു,മില്ല,
മാലോകർ ചിന്തിപ്പൂ, 'പീതവർണ്ണമല്ലേ,
മഞ്ഞപ്പിത്ത ബാധ ബാധിച്ചതു മാകാം.'
പൂമണമില്ലേലും പൂന്തേൻ നുകരുവാൻ
പൂമ്പാറ്റ എമ്പാടും പാറി,പ്പാറിവരും.
ആകാശക്കീറിന്നു ഭേദഭാവമില്ല,
ശാഖികൾക്കിടയിലൂടൂറിച്ചിരിക്കും.
എൻപാദം ഭൂമാതാ നിത്യം തലോടുന്നു,
‘തൻകുഞ്ഞുപൊന്നുതാൻ', കാകൻ മാതാവു പോൽ.
താരങ്ങൾ തിങ്കളും തുല്യത കാണിപ്പൂ.
നീരദം പനീരു തൂകി മാറിൽച്ചേർപ്പൂ.
എന്നുടെ നൽപ്പാതിയായ വിഷു,വരും,
അന്നാണെൻ മക്കൾതൻ മാഹാത്മ്യഘോഷം.
മർത്യലോകം ചുറ്റും ഓടിനടക്കുന്നു,
കർണ്ണികാരപ്പൂ കണിയ്ക്കായി കിള്ളീടാൻ.
എന്തുപ്രതിഫലം ആയാലും നൽകീടും,
എത്രദൂരം വരെപോകണേലും പോകും.
കൃഷ്ണ ഭഗവാന്റെ വാത്സല്യം നുകരാൻ,
കാർണികാരപ്പൂക്കൾക്കന്നു മഹാഭാഗ്യം.
എന്റെ നിണത്തിൽപ്പിറന്ന കൊന്നപ്പൂക്കൾ,
പുണ്യവിഷുവിന്റെ ആത്മാവിൻ അംശം.
ഏതൊരു ശ്രേഷ്ഠനും ക്ഷാമത്തിലെത്തീടാം,
ഏതൊരുശ്വാവിനും ഉണ്ടാമൊരുദിനം.

Saturday, April 30, 2022

ശ്രാദ്ധദിനം!

 

 

ചന്ദ്രകുമാർ ചന്ദ്രികാദേവിയുടെ മൂത്തമകൻ. അയാളുടെ അച്ഛൻ നല്ലപാതിക്കു നൽകിയിരുന്ന കരുതൽ-മൂത്തമകന്റെ നല്ലനാമം.

 ചന്ദ്രന്റെ ചിന്തകൾ ഒരാണ്ട്  മുന്നേയ്ക്കു പറന്നുപോയി," അമ്മ, വളരെ പ്രസന്നതയും ചുറുചുറുക്കും ഉള്ള ഒരു വ്യക്തിയായിരുന്നു. നാട്ടിൻപുറത്തിന്റെ ഊഷ്മളതയിലും അയൽവക്കക്കാരുമായുള്ള അടുപ്പത്തിലും അമ്മ അതീവ സന്തുഷ്ടയായിരുന്നു.”

അയാളും അനുജന്മാരും കുടുംബങ്ങളും കൊച്ചിയിൽ പല സ്ഥലങ്ങളിൽ. പട്ടണത്തിൽ നിന്നും എല്ലാവരുമെത്തിയാൽ പിന്നെ  ഒരു മേളമാണ്.

എടാ വാസവാ, നീയാ മേലോട്ടു ചന്തയിൽ ചെന്ന് കുറച്ചു നീറുമീൻ വാങ്ങി വരണം. ചന്ദ്രന് ഭയങ്കര ഇഷ്ടവാ കൊളമീൻ.”

എടീ ഓമനേ, നീയാ മീൻ നല്ലപോലെ വെട്ടിക്കഴുകി വറത്തരച്ച് വയ്ക്കണം.”

ഇങ്ങനെ അവരുടെ സംസാരം വീട്ടിൽ നിറഞ്ഞു നിന്നു.

കുട്ടികളുടെ ഓട്ടവും ചാട്ടവും ചന്ദ്രികാദേവി നേരത്തെതന്നെ തയ്യാറാക്കിയിട്ടുള്ള ഊഞ്ഞാലിലെ ആട്ടവും എല്ലാംകൂടി  വളരെമേളമുള്ള ദിവസങ്ങൾ. പട്ടണത്തിലെ പിള്ളേർക്ക് വിശാല പറമ്പും വൃക്ഷങ്ങളും ഇപ്പോളും സൂക്ഷിക്കുന്ന വച്ചാരാധനയുള്ള കാവും കുളവും ഒക്കെ വലിയ വിനോദോപാധികൾ. അണ്ണാന്റെ പിറകെ ഓട്ടപ്പന്തയവും, കിളികൾക്കൊപ്പം ഗാനമേളയും എല്ലാം അവരുടെ വിനോദപട്ടികയിലെ അംഗങ്ങൾ. മണൽത്തരികൾ പുഞ്ചിരിയോടെ എല്ലാ കുസൃതികൾക്കും നിന്നുകൊടുത്തു.

 ഇളയ അനുജന് നിർബന്ധം,” അമ്മയെ ഞങ്ങൾ മൂന്നാളും കൊണ്ടുപോയി മാറിമാറി താമസിപ്പിക്കാം.”

 ചന്ദ്രനും ചിന്തിച്ചു, “അമ്മയെ എത്രനാൾ അയല്വക്കക്കാരുടെ കാരുണ്യത്തിൽ നിർത്തും. അച്ഛൻ മരിച്ചിട്ടു അഞ്ചുവർഷമായി.”

 മക്കൾ ഏറെ നിർബന്ധിച്ചപ്പോൾ കുറച്ച് നാളേയ്‌ക്കെന്നു പറഞ്ഞ് അമ്മ കൂടെപ്പോയി. കുറച്ചുനാൾ മൂത്തമകന്റെ വീട്ടിലും പിന്നീട് അനുജന്മാരുടെ വീട്ടിലുമായി മാറിമാറിക്കഴിഞ്ഞു.

ഒരുദിവസം, “ ചന്ദ്രാ, മോനെ, ഇനി ഞാൻ തിരിച്ചുപോകട്ടെ. നിങ്ങൾ എല്ലാവര്ക്കും സൗകര്യപ്പെടുന്ന ദിവസം നോക്കി നമുക്ക് പോകാം,” അമ്മ ഇളയ മകന്റെ വീട്ടിൽ നിന്നും ഫോണിൽക്കൂടെ.

അത്, അമ്മെ പിന്നെ....അമ്മെ ...”

അതെന്താ ലീവുകിട്ടില്ലേ ?”

അതല്ല, ശ്രീജേഷ്... ശ്രീജേഷ്… വീടും  സ്ഥലവും വിറ്റു. അവനവിടെ ഒരു പ്ലോട്ടുനോക്കിവച്ചിട്ടുണ്ടെന്ന്. അല്ല, അതവിടെ കെടന്നിട്ടെന്തു ചെയ്യാനാ?”

ചന്ദ്രനു വീട് വിൽക്കാനിഷ്ടമില്ലായിരുന്നുവെങ്കിലും അനുജന്റെ പക്ഷം പറഞ്ഞു. അനുജന്മാരുടെ  വഴിയിൽ മുള്ളുപാകുന്നത് അയാളുടെ കോപ്പയിലെ ചായയല്ലായിരുന്നു.

 “ഞാൻ എന്റെ പൊന്നുമക്കളിലുള്ള വിശ്വാസം കൊണ്ടാ വീതം വച്ചത്. ഞാൻ ഈവീട്ടിൽ ഉണ്ടായിരുന്നിട്ട്…അച്ഛൻ പറഞ്ഞതാ-വീട് നീ നിന്റെ പേരിൽ നിലനിർത്തണമെന്ന്. എനിക്കും… അച്ഛന്റെ കൂടെ… അവിടെ....,”  അമ്മ വാചകങ്ങൾ മുഴുമിപ്പിച്ചില്ല.

അവർ എന്തോ, ഉടൻതന്നെ ഒന്നും മിണ്ടാതെ കിടക്കമുറിയിലേയ്ക്കുപോയി.

 "ചന്ദ്രാ നീ വന്നെന്നെ അങ്ങോട്ടു കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോകൂ," രണ്ടുദിവസം കഴിഞ്ഞ്, വളരെ നേർത്ത ശബ്ദത്തിൽ ചന്ദ്രികാദേവി ആവശ്യം പ്രകടിപ്പിച്ചു .

ചന്ദ്രൻ പോയി അമ്മയെ സ്വന്തം വീട്ടിലേയ്ക്കു കൊണ്ടുവന്നു.

അവരുടെ സംസാരരീതിയുടെ അലകും പിടിയും മാറി വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ആർക്കുമത് ദൃശ്യമായില്ലെന്നു മാത്രം. കറികളുടെ പൊടിക്കൈകൾ മരുമകളുമായി പങ്കുവയ്ക്കുകയും കുട്ടികളുടെ പാഠഭാഗങ്ങളിലെ അറിവ്, അമ്മയുടേതായ അളവുകോൽ ഉപയോഗിച്ച്  അളക്കുകയുമൊക്കെ ചെയ്തിരുന്ന അമ്മ, അവരോടുപോലും  വെറും കാര്യമാത്രപ്രസക്തമായി  സംസാരിച്ചു. പത്രവായന നിർബന്ധമായിരുന്ന അവർ അതൊക്കെ വല്ലപ്പോഴും ചെയ്തെങ്കിലായി.

അവർ സ്വയം നെയ്തെടുത്ത കൂടിനുള്ളിൽക്കയറി, അച്ഛനുമായി സംഭാഷണത്തിൽ ഏർപ്പെടുമ്പോലെ പഴയകാര്യങ്ങൾ പറയുന്നത് കേൾക്കാമായിരുന്നു. മക്കൾ എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും പഴയ വാക്ക്‌ചാതുരിക്കുപ്പായമണിഞ്ഞില്ല. അതവരുടെ ലൗകികത്തിനോടു മുഖം തിരിച്ചുള്ള ഒരു രീതിയുടെ തിരഞ്ഞെടുപ്പ്, അല്ല ആരംഭമായിരുന്നു.

ഇതിനിടയിൽ തനിയെ അകലെയുള്ള ഒരു ആശ്രമത്തിലേക്കു താമസം മാറ്റാൻ വേണ്ട തയ്യാറെടുപ്പും നടത്തി. പക്ഷേ ആരോഗ്യം ക്ഷയിച്ചു വന്നത്, ആരുടേയും കണ്ണിൽപ്പെട്ടില്ല. അവരുടെ മുഖം ആളുകളുടെ മുന്നിലേയ്ക്കെത്തിക്കാതിരിക്കാൻ അവർ ശ്രദ്ധവച്ചിരുന്നതിനാൽ, അത് ചൊല്ലിയ ക്ഷീണകഥകളും  ആരും കേട്ടില്ല.

ഇന്ന് അമ്മയുടെ ശ്രാദ്ധദിവസമാണ്. രാവിലെ തന്നെ ബലിയിടൽ കർമ്മം പൂർത്തിയാക്കാൻ ചന്ദ്രൻ തയ്യാറായി. അയാളുടെ കണ്ണുനീർ അനുസരണയില്ലാതെ പുറത്തേയ്ക്കു ചാടാൻ വെമ്പിനിന്നു.

എല്ലാവരും ബലിച്ചടങ്ങുകൾ നിർന്നിമേഷരായി നോക്കി തൊഴുതു നിൽക്കുന്നു. മൂത്ത മകൻ ചടങ്ങുകൾ ഓരോന്നോരോന്നായി സാവധാനം പൂർത്തിയാക്കി. അവസാനമായി കുമ്പിട്ടു തൊഴുന്നു. പൊട്ടിക്കരഞ്ഞുകൊണ്ട്‌, കുറേനേരം സ്ഥിതിയിൽ തുടർന്നു. സമയം അതിക്രമിക്കുന്നു. അയാളെന്തേ നിവരാത്തത്?

Thursday, April 28, 2022

A Treasured Sacred Word!

A very treasured sacred word,

Which you cannot easily find,

 In all the people's attitudes,

Is an act, precise and lucid. 


It is like the panacea-pill

For the physique and the mind,

When dispensed with zero ill-will 

The donor and buyer both get well.


You can see robust examples

Of dense vitality, ample,

In our nature, as you trample

Hither-thither in paths, simple.


Why should the sun make the climate,

Lovely with light, heat, shade and rain,

Morning chill and evening beauty

For us to get hilarity?


Why should the moon, bright in the dark

Light the torch for Earth, with delight,

To save Her from hidden threats and

Heal hurdles, hitting body parts?


This serene and precious broad word,

Though in its size not at all broad,

Keeps in its womb the wide sense

Of the very world with its essence.


Understand you will, this dear Word,  

Implanted in some gentle minds,

Forms shrubberies of empathy,

Unfurling blooms of sympathy.


For executing all values,        

To evade executing lives,

People unearth deep from their 'Soul'.

The priceless word ‘SACRIFICE’.  

Thursday, April 21, 2022

ആദ്യാക്ഷരങ്ങൾ!





അമ്പലനടയിൽ   മാലോകരെത്തി,

അമൃതായ  വിദ്യ കുട്ടിയിലൊഴുക്കാൻ.

ആദ്യാക്ഷരങ്ങൾ  നാവിലായ്  പാകി,

അഴകിൻനിറകുട ലതകൾ മുളയ്ക്കാൻ. 


ഞാനുമെത്തി തുള്ളിയായെങ്കിലും 

അനുഭവം  ഗ്രാഹ്യമാക്കുവാനായി.

അമ്മയെന്നുള്ളിൽ വെളിച്ചമായീ 

 തമസ്സുടയ്ക്കണമുള്ളുതെളിയാൻ. 


 അജ്ഞാനമാംദശ മറഞ്ഞിടുവാൻ,

അറിവിൻസരണിയിൽ പടർന്നുകയറാൻ

അറിവാം  ജലധിയിൽ മെല്ലേ തുഴയാൻ   

അണയൂ,പുണരൂ ജനനിശാരദേ! 

  

ആഗോളനാഥെ! പാടവമെനിക്ക് 

അകമേ ചൊരിയൂ  രചനാവളമായ്. 

അലസകാരിയം  അകലേയ്ക്കു  മാറ്റു,

അംഗുലി പദമാല്യം കോർത്തിടട്ടെ.

 

അധികപാടവം ഇല്ലയെങ്കിലും

അഭിരുചിയു യരാൻ  തുണയ്ക്കുകയില്ലെ?   

അമ്മതൻ കരുണയിൽ  രചനാരശ്മി

 അഴകൊടു വരുവാനായശയമേകു.


അലിവു  നിറയട്ടെ മനമേ രുചിരം,

അനുഗ്രഹമേകു കരുതാനപരനെ.

ആഗ്രഹം അമ്മെ! സാധ്യമാക്കിടൂ,

അംബികേ! ദേവി!   നിന്നിലാശ്രയം.  


അരികിലായ്  മായെ!  നിത്യംവാഴണം 

അഹമെന്നചിന്ത തെല്ലുമേയരുത്.

അമ്മയിലണയാൻ മോഹമുണ്ടേറെ,   

അമരരൂപം തെളിക്കൂ  വരദേ! 


   





Saturday, April 16, 2022

Table-key!

 

 

Shyla was heading to her office. Then, she remembered that she had not taken the key to her table in the office. So, the female turned the course of her action home. When she reached her gate, which she had shut well, it was openAs the time for analyzing was scanty, she entered the sitting room, which remained closed and unbolted. She entered her bedroom, and the scene she witnessed was shocking. Baffled, she was for a moment and suddenly gained strength. She took the phone from the bag and dialled, “Principal speaking, what can I do for you?"

Shyla turned mad, and the words squirted out of her mouth carried rudeness to the top, Is this the way a responsible institute should be?”


“Sorry, what happened, Ma'am?"

“Where is my son, Atul?”

“He may be home,” the principal, on becoming convinced of his absence from the class.


Shyla, on her two-wheeler, had dropped her dear son in the Kinder Garten School before beginning her routine for the office. The naughty little one furtively ran off from the school and reached home. As the maid was busy interacting with the cloth washing stone, he quietly opened the door to enter the kitchen to have the chocolate container. He pulled a chair from the dining to serve his purpose.


 Hiding underneath the cot in the bedroom, gaily he ate them. By the time Shyla returned home, he had stripped off ten or twelve chocolates, which found their way to his little gullet.


The school authorities panicked, and one teacher and a caretaker arrived there in apology, " We have a good gatekeeper. We cannot understand how he leapt out and escaped.”

“How can you say like that? Are you a responsible school?”

 ” We regret, Madam, it is our fault. Apology."


Shyla was not ready to forgive them. She owed the ire of the child's incident, and moreover, she had to proceed to at least a half a day's leave. So, she went on spurting rebuking words, heading no attention to what the school people said. After unloading a load of sickening words, Shyla’s ire got a little watered down. She questioned the little one affectionately to get convinced about the indifference of the school authorities, with a mind to upload more irksome language. 


To her dismay, he said,” Amma*, you held Karun’s hand only, not mine. You went inside. I came home.”


Amma*-Mom


Thursday, March 31, 2022

ഞാനാരാണ്!

ആരാണു ഞാൻ?


ആരാണു ഞാനെന്നു ചൊല്ലുമോ നിങ്ങൾ?

ആരാണു ഞാനെന്നെനിക്കറിയില്ല .        

എന്നാണെൻ ജനനംഎന്നു  മരണം?

എന്നും ഞാൻ വ്യാസൻപോൽ ചിരഞ്ജീവിയോ?

 

എന്താണു ഞാൻ ചെയ്തുകൂട്ടുന്നതെല്ലാം!

എന്നെങ്കിലുമതു ഗോചരമാണോ?

ഞാനും നിങ്ങളും ബ്രഹ്‌മാണ്ഡ സൃഷ്ടികൾ,

ഞാനുണ്ടെവിടേയും കണ്ണിൽപ്പെടില്ല.  

 

കാണുന്നകാട്ടിലും മേട്ടിലും ഞാനുണ്ട്

കായൽക്കയങ്ങളിൽ നീന്തിത്തുടിച്ചും,          ,

കണ്ടകുളങ്ങളിൽ മുങ്ങാങ്കുഴിയിട്ട്,

കാറ്റിലും  നീറ്റിലും പന്തയം കൂടും.

  

അഗ്നിവരൾച്ചആവി ഞാൻ കാണുന്നു.

അപ്ര,തീക്ഷിത പ്രളയവും കണ്ടു..  

കുണ്ടുകൾകുന്നുകൾ മെല്ലെ ഞാൻ താണ്ടും,

കൂടും ഒഴുകും പുഴയുടെകൂടെ.

  

പക്ഷിമൃഗാദികൾ മിത്രങ്ങളായി

പക്ഷംപിടിച്ചു ഞാൻ പണികൾ ചെയ്തു.

പർവ്വതതുല്യമായ്  പ്രാരബ്ധമേറ്റി

പൂർവ്വസമാനം അയനം തുടരും.

 

മോഷണംതാഡനം,ശാന്തിനാശങ്ങൾ,  

ദൂഷണപർവ്വവും  ദുസ്സഹംതന്നെ.

നാക്കുകൾഛർദ്ദിക്കും വാക്കിൻ ബാണത്താൽ,

നോക്കിക്കാണുന്നു ഞാൻ  ഹൃദയക്ഷതം.

 

കുട്ടികൾവൃദ്ധർഭിന്നമാംശേഷിക്കാർ 

ക്രൂരമാം പീഡനത്തിന്റെയിരയിന്ന്.

ഹത്യകൾ പാതകളിൽപ്പോലുംനിത്യം

ഹൃത്തിലായ്ക്കുടിയേറും നൊമ്പരങ്ങൾ  .

  

സർവ്വ,കാര്യവും ദുസ്സഹമെങ്കിലും

സർവ്വംസഹിക്കുന്നു ഞാൻ കാലചക്രം.

മിന്നാമിനുങ്ങുപോൽ ജീവൻ ക്ഷണികം,

വഞ്ചനവേണ്ടാ ജീവിതം ജീവിക്കൂ.

Wednesday, March 23, 2022

Colour!


 

See I, colours-Emerald, Jade

and Gold, and many other around me.

Denies me my life all such hues,

When I stay in a shabby shack

With a roof of plastic-sheet-bits,

Thrown to the streets by market-men,

With no care for people around,

On untangling his bundle sets.

My father was a farmworker,

For whom farm was his soul-rapture.

Now farming is a big question,

As the workers-unions entire

Have in hands flags of bargains.

Strikes and strokes of all types here

Destroy the lush of green splendour.

Paddy plants fled their shelter

Fearing the political act, the act of

Yielding work stoppages.

Now the food waste and public taps

Are oases shading us from starving.

My peers and pals stay in mansions,

Which telecast always master-riches.

The parents in cushions compete in

Completing their ward's all needs.

I, the poor, with an inept life

Of the entirety depicting poverty,

Am denied by the very destiny 

Luxury, support and comfort.

But look, one day, I will soar 

Over mountains to conquer 'Vibgyor'

And sprinkle around great gaiety 

And bathe in sparkling golden words.